Onlangs weer een fantastische nieuwe kleurplaat gekregen. Dit keer van Leon Tebbe.
Wat ik voor hem tekende en hoe Leon dit bewerkte:
Advertenties
Denktank
Edith Meijering vroeg mij gisteren hoe het nu verder ging met de kleurplaten en wat de bedoeling was.
En precies deze vragen hielden mij in een soort houdgreep eind vorig jaar en veroorzaakten een vervelende toestand van inertie.
Hoe moet ik dit project van tekeningen ruilen en bewerken presenteren in de toekomst?
Ondanks bovengenoemde toestand heb ik toch nog aardig was nieuwe kleurplaten getekend voor nieuwe deelnemers. En in deze toestand van niets doen bedacht ik dat een kleurplatenbank goed idee zou kunnen werken.Maar hoe maak ik dit project lucratief, niet alleen voor mijzelf maar vooral ook voor de deelnemers?En moet het wel winstgevend zijn? Of moet het gewoon een spel blijven?
Mmmm, ik vind het toch belangrijk dat de deelnemers er iets aan hebben, dat het aantrekkelijk is mee te doen aan mijn jamsessies op papier.
Dus ik was heel blij toen Edith het idee van een denktank opperde en dat zij daar graag aan mee wilt werken.
de tekening voor Edith Meijering
bewerkt door Edith Meijering
Paarse vrijdag
En het blijkt “Paarse Vrijdag” te zijn (een dag waarop scholieren en studenten door het dragen van de kleur paars op school hun solidariteit kunnen tonen met homoseksuelen, biseksuelen, lesbiennes en transgenders).
Ik had er nog nooit van gehoord maar ik draag deze groep een warm hart toe. Ik ben echter geen scholier maar heb wel paarse kleren. Daarom laat ik hier de kleurplaat zien die ik voor Lolkje van der Kooi maakte.
En zij stuurde hem al een tijd geleden ingekleurd terug. Ik was en ben verrukt!
Ter ere van de liefde, al kun je je afvragen of de vissen er blij mee zijn.
www.http://www.lolkjevanderkooi.nl (onder constructie maar deze versie is te bekijken of anders https://stalkture.com/p/lolkjevanderkooi/4679216743)
Kleine Fallas in een slooppand
Tekening van Aafke Bennema (www.aafkebennema.nl ), in het kader van kleurplatenruil.
Meer dan zomaar een kleurplaat; een prachtige subtiele tekening.
Ik hou van de sfeer, er schuilen zoveel verhalen in dit verwonde pand.
Ik dorst nog niet het origineel te gebruiken. Ik heb dus een extra print gemaakt van het origineel.
Eén verhaal drong zich aan me op; hier zijn vandalen geweest en hebben een fikkie gestookt.
Nee, geen vandalen maar personen die er iets van wilden maken; een vuurfeestje.
Een klein eenzaam Fallas-feestje (zie voor las fallas bijvoorbeeld: https://www.fallasfestival.nl/) .
Bij het schrijven van deze tekst realiseer ik me dat de tekening die ik voor Aafke maakte ook geïnspireerd is op een vuurwerkfeest; ouderwetse gillende keukenmeiden.
Bijna lege pennen
Een klein jaar geleden schreef ik over inktafval en bijna lege pennen.
Voor het belijnen van een kleurplaat heb ik pennen nodig die ‘vloeien’, die makkelijk over het papier glijden. Pigmentliners van Staedler bijvoorbeeld zijn heel soepel en fijn. Tot de lijn gaat haperen zeer geschikt voor kleurplaten tekenen. Maar als ze haperen zijn ze nog uitermate geschikt voor het fijnere kraswerk.
Een broer van mij merkte onlangs op dat “er wel veel prikkeldraad in mijn werk zit.”
Hij dacht dat wanneer het prikkeldraad zou weten te vermijden, mijn werk wellicht beter zou verkopen. Wie weet. Ik begrijp wel wat hij bedoelt en sta open voor adviezen die geld zouden kunnen opleveren. Maar die opmerking over prikkeldraad kreeg ik veel zin om een tekening met prikkeldraad te maken. Niet om dwars te liggen maar uit nieuwsgierigheid.
Deze figuur heeft geen prikkeldraad maar spijkers en schroeven in zijn hoofd. Half pop half mens (van vlees en bloed?). Ter ere alle houten poppen en beelden die langs gekomen zijn in mijn leven. HOUT, ROOK, ROEST, SCHEMER.
Jamsessies op papier
Het is fijn te merken dat collega’s dit project van kleurplaten ruilen inspirerend vinden.
Ik vind het zelf ook nog altijd inspirerend. Het is meer geworden dan alleen kleurplaten. Het is elkaar over en weer uitdagen en elkaar cadeautjes geven.
Vorige week was ik bij Seet van Hout en Uwe Poth.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Ik popel om ze te bewerken, deze twee en al die andere dingen die ik krijg.
Een verlangen naar kleur
Een plas violet bijvoorbeeld.
Vroeger, voor ik naar de kunstacademie ging en nog even tijdens, hield ik erg van de schilderijen van Marc Chagall. Die liefde is over gegaan al heb ik de herinnering aan die liefde nog wel lief. Ik bedoel; ik begrijp nog wel wat het oten vor me betekende.
Nu verdraag ik van mezelf al jaren bijna geen violet en zeegroen meer, in mijn werk wel te verstaan. En opeens denk ik:”Een plas violet!”en wil ik dat weleens een keer zien.
Dat zal dan wel op een dag te zien zijn.
